Həzrət Zəhranın (s) təvəllüdü
Məşhur nəzərə əsasən, Peyğəmbərin (s) böyük qızının təvəllüdü besətin (peyğəmbərliyin) beşinci ilində baş vermişdir. Bu hesabla, şəhid olduğu zaman həzrət Fatimeyi-Zəhranın (s) 18 yaşı olmuşdur. Bəziləri də deyiblər ki, bu həzrətin anadan olması besətin ikinci, yaxud birinci ilində olmuşdur. Bu nəzərə əsasən, bu həzrətin yaşı ən çox iyirmi iki, yaxud iyirmi üç olmuşdur. Siz müxtəlif cəhətlərdən onun üçün mümkün olan bütün məhdudiyyətlərlə (xüsusən də məhdudiyyətlərin çox olduğu bir dövrdə) bir qadını nəzərə alın. O zaman görün ki, bu şərafətli xanım o şəraitdə və bu qısa ömür boyunca necə əzəmət göstərmişdir.

Ölkə qadınları ilə görüşdə çıxışdan; 16 dekabr, 1992
İslam Cümhuriyyəti qəzeti

Yeniyetməlik dövrü, nicat mələyi və atasının həmdəmi
Peyğəmbərin (s) ağır mübarizələrinin qızğın çağında Məkkədə doğulan və Əbu Talib dərəsində atasının həmdəmi olan qız təxminən yeddi-səkkiz, yaxud bir, iki, üç (tarixi məlumatların ixtilafına əsasən bir qədər az, yaxud bir qədər çox) yaşı olan bir qız idi. Amma eyni zamanda həmin çətin şəraitə dözdü. Xədicənin dünyadan köçdüyü, Əbu Talibin dünyadan köçdüyü və Peyğəmbərin (s) yalqız və həmdəmsiz qaldığı, hamının da ona sığındığı bir şəraitdə onun üzündən qəm qübarını silən şəxs kim idi? Bir zaman Xədicə vardı, indi isə yoxdur; Əbu Talib vardı, indi isə yoxdur. Belə çətin şəraitdə Əbu Talib dərəsinin üç illik aclığında, susuzluğunda, isti və soyuğunda (bu dövr Peyğəmbərin (s) həyatının çətin dövrlərindəndir) bir dərədə azsaylı müsəlmanların hamısı ilə birgə icbari sürgün vəziyyətində yaşayırdılar. Bu şəraitdə bu qız Peyğəmbər (s) üçün nicat mələyi kimi, öz atasına bir ana kimi, o böyük insan üçün böyük bir şəfqət bacısı kimi çətinliklərə dözdü, Peyğəmbərin (s) həmdəmi oldu, yükü çiyninə aldı, Allahına ibadət etdi, öz imanını gücləndirdi, özünü düzəltdi, öz qəlbinə sarı ilahi bilgi və nur yolunu açdı. Bir insanı təkamülə çatdıran amillər buradadır.

Ölkə qadınları ilə görüşdə çıxışdan; 16 dekabr, 1992
İslam Cümhuriyyəti qəzeti

 “Atasının anası” ləqəbi - Fatimənin (s) atasına qarşı məsuliyyət hissinin göstəricisi
Cənab Əbu Talibin bir dərəsi vardı. Dedilər oraya gedək. İndi siz təsəvvür edin, şanlı Məkkədə isti günlərdə gecələr olduqca soyuq olur; yəni dözülməsi mümkün olmayan vəziyyət. Bunlar üç il biyabanlarda yaşadılar, Allah bilir nə qədər aclıq çəkdilər, nə qədər çətinlik gördülər, nə qədər qəm-qüssə gördülər. Peyğəmbərin (s) çətin dövrlərindən biri orada olanda idi. Bu dövrdə Peyğəmbərimizin məsuliyyəti təkcə bir cəmiyyəti idarə etmək mənasında olan rəhbərlik deyildi. O, çətinliyə düşmüş bu insanların yanında öz işini müdafiə etməyi bacarmalı idi. Bildiyiniz kimi, vəziyyət yaxşı olanda bir rəhbərin ətrafına yığışan insanlar da vəziyyətdən razı olurlar. Deyirlər Allah atasına rəhmət etsin ki, bizi belə yaxşı vəziyyətə çıxarıb. Amma çətinlik görəndə hamı tərəddüdə düşüb deyir ki, o bizi gətirdi, biz bu vəziyyətə düşmək istəmirdik.
Əlbəttə, güclü imanlılar dayanırlar. Hər halda, bütün çətinliklər Peyğəmbərin çiyninə düşmüşdü. Bu əsnada, çox çətin ruhi vəziyyətində onun arxası və ümidi olan cənab Əbu Talib və həmçinin Peyğəmbərə ən böyük ruhi kömək göstərən Xədiceyi-kübra bir həftənin içində dünyadan köçdülər. Çox qəribə bir hadisə idi. Yəni Peyğəmbər tək-tənha qaldı. İndiyədək bir işçi qrupun başçısı olsaydınız bir toplumun məsuliyyətinin nə demək olduğunu bilərdiniz. Belə bir şəraitdə insan doğrudan da çarəsiz qalır. Bu şəraitdə Fatimeyi-Zəhranın (s) rolunu görün. İnsan tarixə baxdıqda bu məqamları tapmalıdır. Lakin təəssüf ki, belə məsələlər üçün fəsil ayırmırlar.
Fatimeyi-Zəhra (s) Peyğəmbərə bir ana, müşavir və təbib kimi olub və burada ona “ümmü əbiha”, yəni atasının anası demişlər. Bu, o zamana aiddir, yəni altı-yeddi yaşlı bir qızın belə olduğu bir dövrə. Əlbəttə, ərəb mühitlərində və isti yerlərdə qızlar fiziki və ruhi cəhətdən daha tez inkişaf edirlər. Məsələn, bizim indiki 10-12 yaşlı qızlarımızın inkişafı qədər. Bu, məsuliyyət hissidir. Bu, bir cavan üçün örnək ola bilməzmi: böhran zamanı tez məsuliyyət hiss edib, fəaliyyətə başlamaq, vücudunda olan əzəmətli potensialı xərcləmək, yaşı misal üçün, 50-i ötmüş və təqribən qocalmış atasının üzündən qəm-kədər qübarını silmək.

Gənclərlə görüşdə çıxışdan; 27 aprel, 1998

Ən çətin qüssələrdə ən böyük insanların dayağı
Bu həzrət uşaq çağında, bütün yolların müsəlmanlara və İslam Peyğəmbərinin (s) müqəddəs varlığına bağlandığı Əbu Talib dərəsində - nə yaşayış imkanları, nə rifah imkanları, nə dinclik olan, daim düşmənlərin hücumu fikri, daim pis xəbərlər, uşaqların aclıqdan ucalan ağlaşması - o quru dərədə mövcud olan müxtəlif narahatçılıqlar içərisində bu qədər müsəlman ailəsi üç il orada qalmağa məcbur oldular. Nə qədər çətinlik çəkdilər və bütün bu çətinliklər də kiçikdən böyüyə qədər bütün insanların hər birindən başlayıb İslam Peyğəmbərinin (s) çiyninə otururdu; çünki rəhbər idi; çünki hamı ona arxalanmışdı. Bütün dərdləri onun yanına gətirirdilər, o bütün təzyiqləri hiss edirdi. Allah yoluna dəvətdən, Allah yolunda dözümlülükdən qaynaqlanan bu çətinliklər, qəm-qüssələr, təzyiq və narahatlıqlar dolu belə bir vəziyyətdə cənab Əbu Talib dünyadan köçür. Qısa bir müddətdən sonra cənab Xədicə-Kübra da Allahın razılığına və görüşünə qovuşur. Peyğəmbər (s) yalqız qalır. O zaman bu bir neçə yaşlı - beş, altı, yeddi, yaxud on yaşlı qız Peyğəmbərin (s) bütün əzəməti ilə arxalandığı yeganə şəxsdir. O, özünün böyük atasına bir ana kimi qulluq edir. Bu məsələ - Fatimənin “atasının anası” ləqəbi məsələsi buraya aiddir.
Bu əzəmətə baxın, azyaşlı bir qız uşağı ən çətin qüssələr dövründə ən böyük insanın fəryadına çatır. Zarafat deyil. Buna görədir ki, gənclik dövründə, 15, 16 və 18 yaşına, nəhayət qısa ömrünün sonuna qədər bu qədər mənəvi məqamları sınaqdan keçirir, bu qədər böyük iş görür, şiəlik və İslam tarixində bu qədər təsir qoyur və parlaq bir günəşə çevrilir. Nə qədər ki, dünya durur, pak Zəhranın (s) işıqlı günəşi parlayacaq. Bütün bu təsirlər bir gəncin həyatından, yaşayışından və xüsusiyyətlərindən qaynaqlanmışdır.

Keşikçilər Korpusunun komandanları və məsul şəxsləri ilə görüşdə çıxışdan; 16 may, 1997
Keyhan qəzeti

Qısa gənclik dövründə uca mənəvi məqamlar və fəxrlər qazanmaq
Bu günlər bir rəvayətə əsasən, həzrət Siddiqeyi-Tahirə Fatimə-Mərziyyənin (ə) şəhadət günlərinə təsadüf edir. Əgər diqqətlə baxılsa, bu münasibətlər dərslə doludur. Biz bəzən öz cari hadisələrimizin bu münasibətlərlə tətbiqi üzərində təkid göstərib dayanırıq (Baxmayaraq ki, qabaqcadan düşünülmüş bir şey deyil, təsadüfi bir işdir. İndi sizin bu toplantınız bu günlərə təsadüf edir). Bu ondan ötrüdür ki, bizim tariximiz İslamın ilk iki yüz əlli illik hadisələri sayəsində dərs və ibrətlə doludur. Əgər ibrət və dərs alan gözlə baxılsa, o böyüklərin getdiyi Allah yolu ilə hərəkət etmək istəyən insan üçün maarif, ruhiyyə və dərsdən tükənməz bir xəzinədir.
Həzrət Siddiqeyi-Tahirənin (ə) barəsində çox əhəmiyyətli məqamlar mövcuddur. Lakin siz mömin və inqilabçı gənclərin vəziyyəti ilə uyğun olan məqam budur ki, o uca insanın, bəşər tarixinin o misilsiz qadınının, dünya qadınlarının sərvərinin bütün bu böyük işləri, nailiyyətləri, uca mənəvi və əlçatmaz məqamları, eləcə də o dözümlülüklər, müqavimətlər, mövqeyi tanımaq, bu zamanlarda onun dediyi dəyərli sözlərin hamısı - bütün bu böyük hadisələr o həzrətin qısa gənclik dövründə baş vermişdir. Biz bu məsələni bir zaman bir mərsiyə mövzusu kimi irəli sürürük və deyirik ki, bu həzrətin yaşı az olmuşdur, yaxud gənc olmuşdur. Bu rövzə və mərsiyənin mövzusu olur. Bir zaman da bunu düşünməli və çox dərsləri ehtiva edən bir məsələ bilirik, ona bu gözlə baxırıq. O zaman bunun xüsusi əhəmiyyəti olur.
Bir insan özünün qısa həyatı dövründə, uşaqlığının başlanğıcından şəhadət dövrünə qədər (məşhurdur ki, o həzrətin on səkkiz yaşı olmuşdur, bəziləri də iyirmi iki və iyirmi dörd yaşa qədər demişlər) bu qısa müddətdə bütün bu bilgiləri, bütün bu uca mənəvi məqamları necə əldə etmişdir? Bu bir fövqəladə və fövqəlbəşər tərbiyədən xəbər verir.

Keşikçilər Korpusunun komandanları və məsul şəxsləri ilə görüşdə çıxışdan; 16 may, 1997
Keyhan qəzeti

Peyğəmbərin (s) vəfatından sonrakı mübarizələr
Şübhə yoxdur ki, Peyğəmbərin (s) vəfatından sonra başda Fatimeyi-Zəhranın (s) durduğu bir toplum səy göstərmişdir. Həmin ilk günlərdə ev hadisəsində və evin qapısının odlanması macərasında yaralanmış, sonra yenə də bu mübarizəni davam etdirmiş, məscidə getmiş, çıxış etmiş və o zamankı müsəlmanların fikir və baxışlarına təsir göstərmişdir. Peyğəmbərin (s) qızı, on səkkiz yaşlı gənc bir qız məscidin içində mühacir və ənsardan olan müsəlmanların izdihamı qarşısında hər bir kəlməsi yazılan, bizim tariximizdə və sənədlərimizdə mövcud olan möhtəşəm nitqi söyləmişdir.

“Cəmiyyətdə qadın rolunun araşdırılması" seminarında çıxışdan; 2 mart, 1986
İslam Cümhuriyyəti qəzeti

Vilayəti müdafiədə həzrət Zəhranın (s) xütbəsi
Peyğəmbərin vəfatından sonra məscidə gəlməsi və o xütbəni oxuması da çox əzəmətli hadisədir. Bizlər bədahətən nitq söyləyənlər olduğumuz üçün bu sözlərin nə qədər əzəmətli olduğunu anlayırıq. 18 yaşlı, 20 yaşlı, ən çoxu 24 yaşlı bir qadın, bütün müsibətlərinə və çətinliklərinə rəğmən, məscidə gəlir və izdiham qarşısında hicabla çıxış edir. Əlbəttə, o həzrətin yaşı dəqiq məlum deyil. Çünki doğulduğu il barəsində fikir ayrılıqları mövcuddur. Bu çıxışın bütün sözləri tarixdə qeyd olunmuşdur.

Gənclərlə görüşdə çıxışdan; 27 aprel, 1998

Həqiqəti müdafiə yolunda şəhadət
Peyğəmbərin (s) pak qızı Fatimeyi-Zəhranın (s) vəfatı günləri münasibəti ilə bu toplumun çox salam və rəhmətini bu məsum, mücahid və şəhid xanımın pak torpağına hədiyyə edirik.
Allahın bu layiqli və seçilmiş bəndəsi, aləmlərin Rəbbi tərəfindən imtahan olundu. O özünün on səkkiz illik bütün qısa həyatı dövründə mömin və fədakar bir insan nümunəsini hamıya göstərdi, tarixin mühakiməsinə təqdim etdi, həqiqəti müdafiə yolunda, müsəlman xalqın beyinlərinin aydınlaşdırılması yolunda öz canını əldən verdi. Allahın salamı və rəhməti onun pak torpağına olsun!

Cümə namazı xütbəsindən; 28 mart, 1980